REGULAMIN
ODZNAKI KRAJOZNAWCZEJ
„SZLAK ARCHITEKTURY DREWANIANEJ – Małopolska”
§ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE
1. Odznaka krajoznawcza „Szlak Architektury Drewnianej – Małopolska” jest ogólnodostępną krajoznawczą odznaką regionalną ustanowioną przez Oddział Wojskowy PTTK im. gen J. Bema w Krakowie i Oddział PTTK w Bochni.
2. Celem odznaki jest popularyzacja Szlaku Architektury Drewnianej na terenie województwa małopolskiego oraz wiedzy o Małopolsce i jej walorach turystyczno–krajoznawczych.
3. Odznaka krajoznawcza „Szlaku Architektury Drewnianej – Małopolska” jest ustanowiona w 5 stopniach:
- popularnym
- brązowym
- srebrnym
- złotym
- złotym z diamentem.
4. Przyznanie odznaki krajoznawczej „Szlaku Architektury Drewnianej – Małopolska” następuje po weryfikacji kroniki krajoznawczej prowadzonej w dowolnej formie lub ewidencji wycieczek prowadzonej w książeczkach odznak krajoznawczych PTTK.
5. Odznakę przyznają i prowadzą ewidencję przyznanych odznak:
Oddział Wojskowy PTTK im. gen J. Bema, 31–029 Kraków, ul. Zyblikiewicza 1, tel. 012 455 12 01,Oddział PTTK – BOCHNIA 32–700 Bochnia, ul. Bernardyńska 10, tel. 014 6122762.
6. Odznaka zdobywana w trybie regulaminowym jest odpłatna.
7. Oddział Wojskowy PTTK im. gen J. Bema w Krakowie oraz Oddział PTTK w Bochni za szczególne zasługi w ochronie i promocji zabytków może przyznać osobie fizycznej lub prawnej dowolny stopień odznaki krajoznawczej „Szlaku Architektury Drewnianej – Małopolska” honorowo z pominięciem wymogów § II punkt 3.
§ II. WARUNKI ZDOBYCIA ODZNAKI
1. Odznakę mogą zdobywać osoby, które ukończyły 7 lat.
2. Odznakę zdobywa się według kolejności stopni. Następny kolejny stopień można zdobywać bezpośrednio po spełnieniu warunków stopnia bezpośrednio niższego.
3. Do zdobycia odznaki w poszczególnych stopniach wymagane jest poznanie określonej liczby obiektów z katalogu Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego skreślono – oraz innych zabytkowych obiektów drewnianych województwa.
Na stopień:
popularny – poznanie 15 obiektów (w tym: 1 obiekt z listy UNESCO)
brązowy – poznanie 30 obiektów (w tym: 1 skansen i 1 obiekt z listy UNESCO)
srebrny – poznanie 50 obiektów (w tym: 2 skanseny i 1 obiekt z listy UNESCO)
złoty – poznanie 100 obiektów (w tym: 3 skanseny i 1 obiekt z listy UNESCO)
złoty z diamentem – poznanie 200 obiektów (w tym: 5 skansenów i wszystkich obiektów z listy UNESCO)
4. Nadwyżka zaliczanych obiektów krajoznawczych zdobytych na jeden stopień odznaki przechodzi po weryfikacji na stopień wyższy.
5. Okres zdobywania poszczególnych stopni odznaki jest dowolny.
6. Odznaka może być zdobywana podczas indywidualnych wędrówek po województwie lub w czasie wycieczek, rajdów, zlotów i innych imprez organizowanych przez PTTK, zakłady pracy, szkoły, parafie, organizacje itp.
7. Odznaka może być zdobywana równocześnie z innymi odznakami krajoznawczymi i odznakami turystyki kwalifikowanej.
8. Potwierdzeniem pobytu lub zwiedzenia obiektu może być np: odcisk pieczątki z nazwš miejscowości lub obiektu, wklejony bilet wstępu, zdjęcie zdobywającego odznakę na tle obiektu itp. Na wycieczkach zbiorowych zwiedzenie obiektu mogą potwierdzić przewodnicy turystyczni i kadra programowa PTTK (przodownicy, instruktorzy) pod warunkiem, że biorą udział w wycieczce i zwiedzaniu obiektu. Potwierdzenia mogą też dokonywać instruktorzy krajoznawstwa na podstawie ustnego sprawozdania ubiegającego się o przyznanie odznaki (dotyczy tylko odznak w stopniu popularnym i brązowym).
9. Weryfikacji kronik dokonują wyznaczone przez poszczególne Oddziały zespoły weryfikacyjne.
§ III. POSTANOWIENIA KOŃCOWE
1. Obiekty architektury drewnianej zaliczane na stopnie: popularny, brązowy, srebrny, złoty można zaliczyć tylko jeden raz.
2. Ostateczna interpretacja niniejszego regulaminu należy do Zarządu Oddziału Wojskowego PTTK im. gen J. Bema w Krakowie oraz Zarządu Oddziału PTTK w Bochni.
3. Odznaka i regulamin jej przyznawania został wprowadzony uchwałą Zarządu Wojskowego Oddziału PTTK im. gen. J. Bema w Krakowie nr 82/42/08/2009 z dnia 14 sierpnia 2009r. oraz uchwałą Zarządu Oddziału PTTK w Bochni nr 5/2009 z dnia 2 września 2009 r.